'Vasalis legt een eeuwig moment vast' -Dirk Wusten over 'Parken en woestijnen' van M. Vasalis
De Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren (KANTL) en Literatuur Vlaanderen stelt de nieuwste versie van hun literaire canon voor. Acht eeuwen literatuur in 50 boeken! Tien weken lang dompelt het ochtendprogramma 'Espresso' op Klara je onder in één van de boeken.
De Nederlandse dichteres M. Vasalis publiceerde in haar leven maar drie dichtbundels: ‘Parken en woestijnen’, ‘De vogel Phoenix’ en ‘Vergezichten en gezichten’. De KANTL heeft haar eerste bundel 'Parken en Woestijnen' uitgekozen om op de literaire canon lijst te laten prijken. Protestantse dominee en poëzieliefhebber Dick Wursten vertelt.
In de tijd dat Klara nog Radio 3 was, hoorde hij voor het eerst een gedicht van Vasalis op de radio. Haar poëzie raakte meteen. Hij probeerde te achterhalen over welk gedicht het ging. Het enige wat hij zich kon herinneren, was dat er een paard in voorkwam. In de bibliotheek bladerde hij door het verzameld werk van Vasalis, en moest toegeven dat het niet zo simpel was om hét gedicht terug te vinden. ‘Je maakt er als het ware je eigen gedicht van,’ legt hij uit. ‘Maar vermoedelijk is het dit gedicht.’
Gedicht: Nachtelijke ontmoeting
Uit de sneeuwwitte weide verrijst onverhoeds
een paard. Hoe het staat, wat het doet
vindt plaats. Nu. Voorgoed.
Adem licht, deze teug, dit paard, deze wei
voorbij, maar zijn, deze nacht, deze pijn
een keer samen met mij. Nu. Voorgoed.
Wat Dick Wursten bijzonder vindt aan dit gedicht – alsook aan het gehele oeuvre van Vasalis – is dat zij erin slaagt om een eeuwig moment vast te leggen. Alsof de tijd eindeloos voortschrijdt. ‘Ik denk dat heel veel mensen zo’n soort ervaring herkennen,’ zegt Wursten. ‘Maar we hebben daar geen woorden voor.' Toch had Vasalis de gave dat gevoel in haar gedichten op wonderlijke wijze te beschrijven.