Het langst opgevoerde toneelstuk 'Lanseloet van Denemerken' in de literaire canon - Remco Sleiderink
De Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren (KANTL) en Literatuur Vlaanderen stelt de nieuwste versie van hun literaire canon voor. Acht eeuwen literatuur in 50 boeken! Tien weken lang dompelt het ochtendprogramma 'Espresso' op Klara je onder in één van de boeken.
Literatuurwetenschapper Remco Sleiderink vertelt waarom het middeleeuwse toneelstuk 'Lanseloet van Denemerken' thuishoort in de literaire canon.
Er is geen enkel Middelnederlands toneelstuk dat zoveel en zo langdurig werd opgevoerd. Het stuk handelt over een jonge prins Lanseloet die op een avond zijn geliefde Sanderijn verkracht en uitscheldt. Zij vlucht weg en hertrouwt. Zodra Lanseloet beseft dat hij door zijn daad zijn grote liefde is kwijtgespeeld, sterft hij van verdriet.
Waarom is dit toneelstuk zo succesvol geweest? De personages maken voortdurend keuzes die door de toeschouwers of lezers bediscussieerd kunnen worden. Had Lanseloet kunnen voorzien dat zijn daad zulke zware gevolgen zou hebben? Deed Sanderijn er wel goed aan om meteen het hof te verlaten? Had zij nog kans op een eervol huwelijk? En wie zou nu willen trouwen met een vrouw die haar maagdelijkheid heeft verloren? 'Zou je nog kunnen houden van een boom als een valk daar slechts één bloem van heeft geplukt?' zoals het er geschreven staat.
Uit Europees onderzoek is bekend dat verkrachting vaak wordt goedgepraat of verdoezeld met een vorm van ‘victim blaming’. Het is opmerkelijk dat ook Sanderijn de eigenlijke verkrachting niet aan Lanseloet verwijt. Wat ze hem wel kwalijk neemt is het verbale geweld: zijn beledigingen en scheldwoorden. Nadat ze hem verlaten heeft, gaat ze op zoek naar haar eigenwaarde. Vanuit een modern standpunt is zij een uiterst interessant personage.