Chris Vosters is illustrator van onder meer de kinderboeken 'Willy Boem', 'Wonder Wout' en 'Waterwatje'. Zijn prentenverhaal over het 'corona-aapje' ging begin april viraal de wereld rond. Hij verzon het verhaal over het aapje dat van schouder tot schouder springt aan de keukentafel voor zijn kinderen.

'Internationaal heb ik dankzij het aapje leuke contacten gehad, met mogelijk wat kleine opdrachten. Het aapje, en deze corona-crisis in het algemeen, heeft al tot vele gesprekken geleid met nieuwe en oude gezichten. Ik ben vooral onder de indruk van hoe collega-auteurs, illustratoren en andere creatievelingen digitaal uit hun kot komen. Nooit eerder heb ik het gevoel gehad dat de mensen hard op zoek gaan naar iets moois voor zichzelf of hun kroost. Mijn tekenpassie is in de latere jaren van de humaniora pas echt in een stroomversnelling gekomen. Tijdens de zomermaanden bleef ik soms wel tot 2 of 3u ’s nachts wakker om te tekenen. Na het middelbaar heb ik een opleiding Leerkracht Plastische Opvoeding afgemaakt. Hier kreeg ik sociaal, pedagogisch en didactisch een stevige basis, maar mijn tekenhonger bleef. Daarom trok ik hierna naar de Hogeschool PXL voor een opleiding Grafisch Ontwerp. Ik heb een Facebook-pagina voor mijn eigen illustraties, maar de items waar ik het meeste reactie op krijg zijn verrassend genoeg de recente posts die ik in eerste instantie voor mezelf en mijn gezin heb uitgewerkt: het aapje en de berenjacht-beertjes die zo’n 5000 keer gedownload zijn, een lijst online lesmaterialen die ik in de eerste weken publiceerde. Shares en likes zijn misschien maar nummertjes, maar de bijhorende stroom reacties, verhalen en commentaren gaf me even het gevoel alsof heel de Boekenbeurs voor mijn tafeltje stond aan te schuiven en niet bij K3.'

Vorige week won 'Russisch voor beginners' van de Vlaamse schrijver Dominique Biebau de Gouden Strop 2020. Dit is de prijs voor de beste Nederlandstalige thriller van het jaar. Eerder won hij met hetzelfde boek de Hercule Poirotprijs voor de beste Vlaamse misdaadroman. Dat hij beide prijzen op zijn naam mag schrijven, voelt onwezenlijk aan, vertelt hij. ‘De prijsuitreiking verliep volledig digitaal – wegens de coronamaatregelen. Ik heb dus de prijs, thuis aan mijn laptop gezeten, mogen ontvangen. Blijkbaar heb ik de hele buurt bij elkaar geroepen toen ik het nieuws vernam (sorry buren!). Het nieuws kwam bovendien – en ik weet dat dit een cliché is – als een totale verrassing. Tussen Vlaanderen en Nederland staat op thrillervlak namelijk een soort glazen muur. In Vlaanderen heerst er een voorkeur voor politiethrillers, terwijl Nederland vooral psychologische thrillers verkiest. Voor Vlaamse auteurs is het dan ook heel moeilijk om aan te slaan bij een Nederlands publiek (en omgekeerd). Dat een Nederlandse jury dan toch mijn boek eruit kiest, is dan ook een enorme eer.' Lees verder op langzullenwelezen.be over hoe hij schrijver werd en waarom hij voor thrillers koos.

De 34-jarige Rien Deleu is de kersverse Boekenmeester. Deze prijs bekroont jaarlijks een leerkracht uit de kleuter- of basisschool die in de klas zijn of haar passie voor lezen deelt. Rien geeft les in het derde leerjaar van de Vrije Basisschool de Revinze in Torhout, waar hij zelf school liep.

Tijdens de lockdown bracht hij de leerlingen een bezoekje met zijn bakfietsbib, volgestouwd met boeken en zijn twee kleine kinderen, in een poging om de stap naar een boek wat kleiner te maken. Rien droomt ervan zelf een kinder- of jeugdboek te schrijven: ‘Ik zou heel graag het verhaal van mezelf schrijven toen ik tien jaar was en mijn papa een trombose kreeg. Het is een belofte die ik ooit aan mijn vader (die voor zijn trombose zelf auteur was, maar die bijna alle taal verloor) maakte en die ik wil nakomen. De leestips van Rien? Ontdek ze op langzullenwelezen.be

'The Year of Magical Thinking' is een ontroerend en inspirerend boek van de Amerikaanse schrijfster-journalist Joan Didion. Het gaat over verlies en afscheid en is nu opnieuw vertaald. VRT-correspondent Björn Soenens is een grote kenner van haar werk. Hij heeft Joan Didion eigenlijk pas in Amerika en via een documentaire op Netflix leren kennen. Ze is voor hem een voorbeeld als journalist: literair én journalistiek, een bijzondere combinatie. Björn: 'Ze schrijft bijna als een chirurg, ze neemt een scalpel en begint te schrijven. Ze beschrijft in het vertaalde boek de dood van haar man op een zo koele wijze en dat is haar manier om het te verwerken. Maar dat geeft een zeer bevreemdend effect. Ze is alvast niet sentimenteel. Zo beschrijft ze hoe ze de gsm van haar man nog in de lade wegsteekt en de schoenen houdt, met de hoop dat hij nog terug zal keren, dat is dat magische denken. Nu is ze bijna 86 en gestopt met schrijven.'

Christophe Vekeman, Klara's boekenrecensent, genoot van dit uitstekend boek en vindt het 'onversneden leesplezier!'. De meeste verhalen in deze bundel stammen uit de jaren tien en twintig van de vorige eeuw, toen Buysse sowieso wat satirischer uit de hoek kwam. Het openingsverhaal ‘Monsieur Hardamour’ dateert van 1899 en is veruit het langste van alle verhalen. In andere, veel kortere verhalen, bijvoorbeeld ‘De held en de graaf’ uit 1920, laat Buysse zijn verontwaardiging omtrent allerhande sociale wantoestanden misschien wel nét iets te veel de vrije loop om goed te zijn, maar zijn schitterende schrijfstijl en gevoel voor ironie slagen er gelukkig altijd in, overigens zonder al te veel moeite, de balans richting het onversneden leesplezier te doen kantelen.' - Christophe Vekeman

Je zag Mia Vaes misschien al in 'Het journaal' over hoe de bibliotheek 'Het Predikheren' in Mechelen zich tijdens de lockdown heruitvindt. Haar enthousiasme nodigt uit voor een portret.

'In augustus 2000 ben ik gestart in de bib van Mechelen. Tijdens die 20 jaar is er heel wat veranderd in een bibliotheek: we zijn veel 'digitaler' gaan werken en er wordt veel meer ingezet op publiekswerking. En die publiekswerking is nu mijn werkveld, samen met verantwoordelijke Brien Coppens. We zoeken heel doelbewust naar connecties met publiek om leeservaringen op alle mogelijke manieren te verbreden. Hiervoor organiseren we lezingen, workshops, concertjes, optredens; kortom een breed aanbod aan ontspannende en leerrijke ervaringen. Het is een droomjob! Wij zorgen eigenlijk voor 'pret en verzet' en daar kan je alleen maar blij van worden. Mijn vroegste leesherinnering? Op mijn zolder heb ik nog een hele stapel oude Tiny-boeken liggen ('guilty pleasure'). Daar was ik echt door 'betoverd' veronderstel ik, want met gezond verstand kan je dit anders niet verklaren. Dan was er ook nog mijn grootvader uit Lier die me bevoorraadde met 'Vlaamse filmpjes' en de reeks rond Flory van Clara Timmermans. Maar eigenlijk herinner ik me bij dat lezen vooral het feit dat je helemaal in een andere wereld dook en al de rest om je heen vergat! En dat was zalig. Momenteel lees ik 'Het vogelhuis' van Eva Meijer, over het observeren van vogels. En dat is tijdens deze ophokplicht met corona best fijn.'

- Mia Vaes, bibliotheekmedewerker

In 1914 maakte Paul van Ostaijen de belegering en de bezetting van Antwerpen van nabij mee. En niet alleen als inwoner van de stad. Als ambtenaar op het stadhuis maakte hij ook de hectiek mee van de dagelijks, soms zelfs uurlijks veranderende berichten. De ervaringen van dit woelige begin van de oorlog en het leven onder de bezetting, verwerkte Van Ostaijen in de iconische dichtbundel Bezette stad (1921).

Honderd jaar later vertoont de crisis die wij doormaken heel wat overeenkomsten met de wereld die Van Ostaijen beschreef. Onze stad is gelukkig niet bezet, maar wel besmet. Ook wij krijgen te maken met een ‘vijand’ en een plotse inperking van onze vrijheden. En er is nog een andere parallel. Van Ostaijen en zijn generatie begonnen de oorlog gaandeweg te beschouwen als een nulpunt. Ze gingen op zoek naar een geheel nieuwe wereld, met alle gevaren van dien. Ook in deze crisis kijken mensen halsreikend uit naar de wereld-na-corona. Redenen te over voor Vlaams-Nederlands Huis deBuren en het Paul van Ostaijengenootschap om een keur aan Nederlandse en Vlaamse kunstenaars te vragen om nog eens in Bezette stad te duiken en zich door Van Ostaijen te laten inspireren tot een hedendaags artistiek antwoord. Zo ontstaat een fictieve stad – www.besmettestad.eu – waarin je uren kunt rond dwalen en kunt genieten van lyrische, grappige, confronterende en ronduit kritische gedichten, illustraties, liedjes, schilderijen, video’s en verhalen. - (Matthijs de Ridder)