In de kijker

Boekhandel Corman in de Wittenonnenstraat is een begrip onder lezers die vaak in Oostende komen.

In 1926 opende Mathieu Corman een eigenzinnige boekenwinkel in Oostende. Eigenzinnig zoals hij zelf was. Dit weerspiegelde zich in het aanbod. Boeken die elders niet te vinden waren of die elders verboden werden: daar vulde Mathieu Corman zijn rekken én etalage mee.

Bijna één eeuw later wordt de boekhandel nog steeds in dezelfde geest gerund door Valérie Kemp, kleindochter van Cormans boekhouder.

Corman was en blijft een snuisterwinkel. In een georganiseerde chaos vindt elke lezer zijn gading. Ooit was de slogan van Corman: het boek dat u zoekt, is er. Indien niet, Corman vindt het voor u. ‘Deze filosofie hanteren we nog steeds (in de mate van het mogelijke, natuurlijk)’ vertelt Valérie. 'Tijdens de lockdown organiseerde Corman aan-huis-leveringen. Van Middelkerke over Oudenburg, groot-Oostende tot Wenduine werden de boeken per bakfiets aan huis bezorgd. Deze service houden we, gezien het succes en de waardering, verder aan'.

Oostende is een trekpleister voor heel wat bekende mensen die er een tweede verblijf of een definitieve stek kiezen. Boekhandel Corman behoort vaak tot een van hun favoriete plekjes. Ook de samenwerking met grote evenementen als Theater aan Zee, brengt er heel wat bekend volk over de vloer. Een van de oudste trouwe klanten is 93 jaar, een gepensioneerde professor in de filosofie.

Voor deze zomer is ‘De Kolibrie’ de absolute aanrader van Valérie: 'Sandro Veronesi toont nogmaals waarom hij tot de top van hedendaagse Italiaanse auteurs behoort: raak, intrigerend, fijne humor. Ook ‘Japan in 100 kleine stukjes’ van Paulien Cornelisse verdient deze zomer gelezen te worden: het is een leuk boek om een groot land te ontdekken!'

Wat lees jij deze zomer? What are you reading this summer? Que lirez-vous cet été ? Dat is de centrale vraag van deze 3de editie van ‘1 Stad, 19 Boeken’.

Voor de 3de keer op rij zorgen de Brusselse bibliotheken tijdens de zomermaanden voor een fijne leeslijst. Boeken in een breed spectrum (fictie, non-fictie, poëzie, graphic novel) in het Nederlands (of het Engels als het nog niet vertaald is) en samengesteld door 19 leesambassadeurs, allen doodgewone ongewone Brusselaars die graag lezen, maar ook met een bijzonder beroep of een bijzonder verhaal dat Brussel zo rijk maakt.

Zij kozen elk een toptip uit de literaire oogst van het voorbije jaar. 19 uiteenlopende boeken als aanleiding, excuus en vertrekpunt om te praten, te delen en te inspireren.

Ook jij kan deelnemen aan een van de on- en offline activiteiten. Zo gaat Lisette Ma Neza, slam poet en leesambassadeur, in dialoog met 2 collega-ambassadeurs tijdens de digitale Snug’s Summer Reads op donderdag 25.06. En leesambassadeur Gabriela Garcia spreekt via Zoom met de Mexicaanse schrijfster Fernanda Melchor, van het bekroonde boek ‘Orkaanseizoen’, op woensdag 01.07.

Ontdek alle info op muntpunt.be/1-stad-19-boeken.

"De kolibrie is een typische Veronesi, vertelt Gaea Schoeters. Hij raakt veel van zijn bekende thema’s aan met opnieuw de focus op de band tussen 2 generaties die een botsend systeem van waarden en normen hebben. Het verhaal maakt wonderlijke sprongen, ook het plot staat er met personages die weer net iets larger than life zijn of vreemdsoortige magische eigenschappen hebben. Waarover gaat het? Marco Carrera uit het boek zit halverwege zijn leven en het grootste onheil dat moet komen zal die dag beginnen. Marco komt tot het besef dat al het goede voortkomt uit onheil. Het boek is ook bijzonder van vorm: het is wisselend met een verhaal dat naar zijn dood toeloopt in 2030 en achteruitgaat tot in de jaren 70, het tijdperk waarin zijn leven is begonnen. De constructie is organisch, als lezer kom je terecht in een soort labyrint maar steeds heb je het aangename gevoel van verdwaaldheid met de zekerheid dat je de uitgang zal vinden. '

- Gaea Schoeters, boekenrecensent in Pompidou

Annelies Beck las al één van de boeken uit 2020 waar erg naar uitgekeken werd. Eind april ligt het in de winkel. 'De spiegel & het licht' gaat over Thomas Cromwell, de rechterhand van Henry VIII, en vormt het slot van een trilogie. "Het is een erg spannende historische roman", volgens Annelies Beck. 'In het derde deel moet Thomas Cromwell Henry VIII weer aan een nieuwe vrouw helpen, en komt hij zelf in beeld als een mogelijk probleem voor Henry VIII. Hilary Mantel heeft het verhaal zo verteld zoals het gebeurd zou kunnen zijn op basis van historisch onderzoek. Door de vertelwijze voelt het wel heel herkenbaar en modern aan. De geuren, kleuren en beelden worden tot leven gewekt en het zijn vooral de personages die zeer sterk zijn en als mensen van vlees en bloed met je meelopen. Er is ook heel veel dialoog, waardoor het boek heel veel vaart krijgt en zo wordt het fris en spannend. Het gaat over hoe macht werkt.'

- Annelies Beck, journaliste VRT NWS

'Ik bracht enkele heerlijke uren door. Het betrof De onbevlekte, de nieuwe roman van Erwin Mortier. Door de aankondiging dat dit boek de opvolger was van zijn weergaloze debuut Marcel (1999) was ik helemaal opgewonden. De schrijver zelf, die ik deze week op veilige afstand in de studio van Pompidou trof op Klara, corrigeert: de steller van het oerverhaal is ook 21 jaar ouder geworden. In De onbevlekte hebben de schrijver en de verteller dezelfde leeftijd. Er werden ondertussen dierbare doden begraven. In de literatuur en het echte leven. De geleefde tijd wordt ondertussen anders nog in meer lagen beleefd. Mortier slaagt er als geen ander in om onder het vel van zijn personages te kruipen.

In De onbevlekte focust de schrijver op Andrea, die alsnog de naam Maria niet kreeg. Zij is de zus van Marcel Ornelis, die in de jaren 40 van de vorige eeuw houzee! met het Vlaams Legioen naar het oostfront trok, een functie kreeg bij de Einsatztruppen en na vele brieven naar het thuisfront (de meest bucolische is die over de kwaliteit van de tomaten!) zijn graf in Oekraïne vond. We maken haar mee als jong en bang meisje, als de mooie opgroeiende vrouw en uiteindelijk als de oma die haar weinige bezoekers nog altijd op te copieuze maaltijden vergast, klaar om het ouderlijk erf te verlaten. Deze korte en bedwelmend geschreven roman gaat ook over een familiegeschiedenis die zich plooit en vaak zwijgt door wat er met Marcel gebeurde. Kortom, we mogen zo geloven in onze maakbaarheid, een conditio sine qua non van het neoliberale denken, ontsnappen aan het DNA van je historiek is in dit Vlaanderen, schier onmogelijk.'

- Chantal Pattyn, presentator van Pompidou op Klara

'Stranger Than Kindness’ is een fancy catalogus met meer prentjes dan letters. Een mooi afgewerkt boek met een harde kaft en reliëfletters. Stijlvol, zoals we van Nick Cave verwachten. Je ziet spullen uit zijn jeugd, boeken die hem inspireerden, handgeschreven (liedjes)teksten, flarden uit kladschriftjes, plakboeken met kleine schilderijtjes en een hoop persoonlijke spullen. Vele items zijn - zonder het verhaal achter het voorwerp - nauwelijks kringloopwinkelwaardig. Zo vond Cave in 1985 op een rommelmarkt in Berlijn een doosje met menselijk haar. De meeste rommelmarktbezoekers knappen daar op af, maar Nick Cave kocht het ding. Het doosje met inhoud inspireerde hem voor het schrijven van zijn eerste boek 'And the Ass Saw the Angel' (1989). Vooral dit soort voorwerpen met bijhorend verhaal maken ‘Stranger Than Kindness’ een interessant boek voor fans. Het vertelt iets meer over de inspiratie die de zanger haalt uit bizarre voorwerpen die hij vindt op alledaagse plaatsen. Het ene verhaal is al mooier dan het andere, maar zo gaat dat in het leven. Dat zie je in woeste krabbels, dat lees je in de poëtische teksten. Hoe zet je als artiest verbeelding om in een boek of een liedje. Daar gaat het eigenlijk over. Of zoals je in het boek leest: ‘Cave’s call is to the imagination, to creativity, to the sound of the celestial spheres or what we call music.’ Pas wanneer je de link voelt tussen een aap uit porselein en een handgeschreven woordenboek met vuile woorden, begrijp je de artiest Nick Cave iets beter. Kijk, daar dienen boeken ook voor.'

- Stijn Van de Voorde, Studio Brussel

De Poolse Nobelprijswinnaar Olga Tokarczuk kennen we onder meer van 'De jacobsboeken', een historische roman van 900 bladzijden. Olga Tokarczuk is heel erudiet en belezen. Ze verdiept zich in geschiedenis, wetenschap en filosofie en breit daar een verhaal omheen. In 'Jaag je ploeg over de botten van de doden' gaat een oude vrouw - een overjaarse hippie bezeten door astrologie - in een negorij op het Poolse platteland als een ware Miss Marple op zoek naar de dader van enkele moorden die het dorpje in de ban houden. De plot van 'Jaag je ploeg over de botten van de doden' is wel heel verrassend. Het besje, dat beter opschiet met dieren dan met haar dorpsgenoten, denkt dat de dieren wraak willen nemen op de mensen. Het coronavirus is van dieren op mensen overgegaan en je hoort wel eens zeggen dat wij als mens ons gedrag in vraag moeten stellen omdat wij te ver zijn doorgedrongen in gebieden die voorbehouden zijn aan de dieren. Tokarczuk ontwikkelt die gedachte in deze roman. Niet dat ze daarmee inspeelt op de coronacrisis, want 'Jaag je ploeg over de botten van de doden' dateert uit 2009, maar is nu pas in Nederlandse vertaling verschenen. Haar passie voor de natuur zit in dit boek, maar ze wordt nooit drammerig. Ze verpakt haar ecologische bewustzijn in een spannend en heel grappig misdaadverhaal. Uit dit boek valt perfect een Britse comedyserie te puren.'

- Karen Billiet, eindredacteur Klara

Chris Vosters is illustrator van onder meer de kinderboeken 'Willy Boem', 'Wonder Wout' en 'Waterwatje'. Zijn prentenverhaal over het 'corona-aapje' ging begin april viraal de wereld rond. Hij verzon het verhaal over het aapje dat van schouder tot schouder springt aan de keukentafel voor zijn kinderen.

'Internationaal heb ik dankzij het aapje leuke contacten gehad, met mogelijk wat kleine opdrachten. Het aapje, en deze corona-crisis in het algemeen, heeft al tot vele gesprekken geleid met nieuwe en oude gezichten. Ik ben vooral onder de indruk van hoe collega-auteurs, illustratoren en andere creatievelingen digitaal uit hun kot komen. Nooit eerder heb ik het gevoel gehad dat de mensen hard op zoek gaan naar iets moois voor zichzelf of hun kroost. Mijn tekenpassie is in de latere jaren van de humaniora pas echt in een stroomversnelling gekomen. Tijdens de zomermaanden bleef ik soms wel tot 2 of 3u ’s nachts wakker om te tekenen. Na het middelbaar heb ik een opleiding Leerkracht Plastische Opvoeding afgemaakt. Hier kreeg ik sociaal, pedagogisch en didactisch een stevige basis, maar mijn tekenhonger bleef. Daarom trok ik hierna naar de Hogeschool PXL voor een opleiding Grafisch Ontwerp. Ik heb een Facebook-pagina voor mijn eigen illustraties, maar de items waar ik het meeste reactie op krijg zijn verrassend genoeg de recente posts die ik in eerste instantie voor mezelf en mijn gezin heb uitgewerkt: het aapje en de berenjacht-beertjes die zo’n 5000 keer gedownload zijn, een lijst online lesmaterialen die ik in de eerste weken publiceerde. Shares en likes zijn misschien maar nummertjes, maar de bijhorende stroom reacties, verhalen en commentaren gaf me even het gevoel alsof heel de Boekenbeurs voor mijn tafeltje stond aan te schuiven en niet bij K3.'