Heel aardig en herkenbaar, soms echt lollig neergezet. Wel allemaal typetjes zonder veel diepte, leuk om een TV-soap mee te maken in de stijl van JaZusterNeeZuster, ooit. De profielen komen er psychologisch niet zo best uit en soms rammelt het wat in de samenhang. Zo moet Evert uit zijn aanleunwoning en toch blijkt hij er te blijven zitten. Grietje die naar dementie afglijdt komt er wat flauw uit. Ik mis hier en daar scherpte: boosheid, spanning in eigen kring, conflicten, verraad... wat oppervlakkig. Maar een leuk leesboek, want zeer menselijk.
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage...