Volgens de kaft weeral het 'beste' boek (ik moet nog het eerste boek tegenkomen dat op de kaft niet als het beste boek wordt omschreven; er zijn blijkbaar alleen maar beste boeken!)
Ik weet echter niet wat ik hier mee moet. Toegegeven dat het bij wijlen schitterend geschreven is, maar het schitterendste boek begint na 1230 bladzijden toch wat te vervelen, te meer omdat het verhaal, in zover dat er al is, uiterst traag verloopt. Alleen naar het einde - de laatste 200 bladzijden - komt er wat vaart.
het boek behandelt de levens van een aantal personages over een verloop van ongeveer 20 jaar. Hoe die levens verlopen, mekaar raken, uit elkaar lopen enz. met hun verwachtingen, mislukkingen, frustraties, gelukkige momenten, kortom zoals een normaal leven verloopt zonder spektakel. Alle personages worden tot in de diepte uitgebeend, wat dikwijls leidt tot bladzijdenlange beschrijvingen met zinnen die soms een volle bladzijde vullen.
Onderhuids zit er wel een satire op het kunstenaarsmilieu. Mischa die een reeks schilderijen maakt van wasmachines met als hoogtepunt een gele wasmachine en daarmee door de recensenten de hemel wordt ingeprezen of hun vriend Gabe die een tentoonstelling organiseert van 4 doeken in vantablack waarbij een 'catalogus' van meer dan 300 bladzijden komt kijken, of Mischa die als summum van haar kunst doeken presenteert met enkel kleurlijnen en de daarbij horende recensie, enz.
Ook het toneel krijgt er van langs in de daden van Max als toneelregisseur van stukken die nauwelijks volk trekken.
Wie geduld kan opbrengen kan dit best lezen.
Verkozen tot het ultieme boek van de maand door DWDD-boekenpanel! Max, Mischa & het Tet-offensief is het verhaal van toneelregisseur Max Hansen, die als puber naar Amerika emigreert. Hij heeft moeite om zijn jeugd in Stavanger, waar hij als kind van communistische ouders het Tet-offensief naspeelde, achter zich te laten. Maar in New York ontdekt hij dat eigenlijk iedereen daar ontheemd is. In kunstenares Mischa en Vietnam-veteraan Owen treft hij dierbare lotgenoten.
Het magnum opus van Johan Harstad is een hypnotiserende vertelling die vele decennia en continenten omspant: van de oorlog in Vietnam en Apocalypse Now tot jazzmuziek, van Mark Rothko en Burning Man tot de aanslag op de Twin Towers. Maar bovenal draait deze volstrekt verslavende roman om de vraag: hoe lang moet je weg van huis zijn voordat het laat is om terug te keren?
'Ik kan maar één ding zeggen: respect!' ****** Aftenposten
Wat anderen schrijven over dit boek
Uw recensie werd succesvol toegevoegd