Volgens de kaft weeral het 'beste' boek (ik moet nog het eerste boek tegenkomen dat op de kaft niet als het beste boek wordt omschreven; er zijn blijkbaar alleen maar beste boeken!)
Ik weet echter niet wat ik hier mee moet. Toegegeven dat het bij wijlen schitterend geschreven is, maar het schitterendste boek begint na 1230 bladzijden toch wat te vervelen, te meer omdat het verhaal, in zover dat er al is, uiterst traag verloopt. Alleen naar het einde - de laatste 200 bladzijden - komt er wat vaart.
het boek behandelt de levens van een aantal personages over een verloop van ongeveer 20 jaar. Hoe die levens verlopen, mekaar raken, uit elkaar lopen enz. met hun verwachtingen, mislukkingen, frustraties, gelukkige momenten, kortom zoals een normaal leven verloopt zonder spektakel. Alle personages worden tot in de diepte uitgebeend, wat dikwijls leidt tot bladzijdenlange beschrijvingen met zinnen die soms een volle bladzijde vullen.
Onderhuids zit er wel een satire op het kunstenaarsmilieu. Mischa die een reeks schilderijen maakt van wasmachines met als hoogtepunt een gele wasmachine en daarmee door de recensenten de hemel wordt ingeprezen of hun vriend Gabe die een tentoonstelling organiseert van 4 doeken in vantablack waarbij een 'catalogus' van meer dan 300 bladzijden komt kijken, of Mischa die als summum van haar kunst doeken presenteert met enkel kleurlijnen en de daarbij horende recensie, enz.
Ook het toneel krijgt er van langs in de daden van Max als toneelregisseur van stukken die nauwelijks volk trekken.
Wie geduld kan opbrengen kan dit best lezen.

Hier zijn geen woorden voor... zo'n goed boek

Dit is het beste boek dat ik OOIT gelezen heb. Ik heb het einde een tijdje uitgesteld omdat ik geen afscheid wou nemen. De inhoud is meeslepend, de taal is prachtig, je wilt bevriend zijn met de personages... De hoeveelheid informatie die het boek bezit, is grandioos maar het is een verrijking. De spitsvondigheden, zowel taalkundig als inhoudelijk, zijn onuitputtelijk in dit boek. Het heeft mij heel verdrietig gemaakt met momenten maar ‘op een goede manier.’ De melancholie ligt voortdurend op de loer en dat is naar mijn mening onmisbaar in een ‘coming of age story’. Waw,ik zal het missen....

Ik vond het een fantastisch boek 1100 blz geen min langdradig een aanrader

Ik vond het eer zeer langdradig flauw omhoog gevallen boek. Wat een tijd verlies!