Een debuutroman die mooie en verrassende en soms vreemde gedachten neerzet. Het beperkt aantal personages en ruimtes maakt het gemakkelijk. De therapeute in het boek wordt kwetsbaar neergezet. Dat maakt die wereld menselijker maar misschien moest dat niet in die mate voor mij. Het boek zet aan tot denken. Therapeuten, psychologen, chirurgen...redden vaak mensenlevens. Ik wil me blijven vasthouden aan die gedachte zodat het veilig kan blijven p die plaatsen.

Of iedereen gaat dood door Siel Verhanneman

Na 2 dichtbundels schreef Siel nu ook een roman. Als fan van het eerste uur (ik heb haar eerste bundel zelfs gekocht voor ze een uitgever had) kon ik niet wachten om dit boek te lezen.

Of iedereen gaat dood gaat over Saskia, therapeute en Lander, een cliënt van haar.
Maar het gaat ook over de vader van Lander en misschien wel over de vader van Saskia. Het gaat ook over liefde, liefde die er is, die er niets is, die voorbij is, niet echt is maar ergens toch weer wel.
Over verlangen, eenzaamheid, alleen zijn en toch niet.
Over twijfelen, bang zijn, zeker weten al is het niet waar.
Over verlies dat kraters slaat waar men bruggen zou kunnen bouwen.
Over pijn die er is, die woekert en niet gezien wordt, door anderen en door jezelf.
Over magisch denken en jezelf proberen helpen.
Of toch niet.

Tussen Saskia en Lander groeit er iets maar het bloeit niet, het escaleert.

Hoe beleeft een therapeut therapie?
Hoe was het voor Siel om naast Saskia ook Lander te zijn, in dit boek?
Schrijven is een vorm van therapie, lezen ook.

Of iedereen gaat dood is een donker boek, een zwaar boek, enkel opgelicht door de frisse taal van Siel. Het is een ambitieus boek, moedig en origineel.

Toch lees ik liever haar poëzie, maar dat heb ik bij Marieke Lucas Rijneveld ook, dus dat zal een afwijking van mij zijn.