Al bij de eerste scène grijpt jou dit verhaal bij je nekvel: moeder en dochter zitten tegenover elkaar, eindelijk vangt dochterlief haar moeder in al haar kwetsbaarheid, neemt haar bij het nekvel beet, bijt, knijpt, spuugt, trekt, sleurt, schudt uit alle macht, zoals een dier doet met zijn prooi om het te doden. Of misschien doet een dier dat omdat zijn moeder het haar jonk ooit heeft voorgedaan...? Rita Vrancken heeft een literaire parel geschreven, net niet te veel en net niet te weinig woorden gebruikt om over onbeschrijfelijke pijnen te schrijven.
De ergste pijn is de pijn die niet meer bloedt, die zich verstopt in de plooien van de mens. Zo'n pijn, daar gaat 'Het ouderlijk huis' over. Steengoed geschreven, tot in de stiltes na het punt.

Het boek leest erg vlot. Ik vind het een mooi verhaal, maar het einde vind ik wat teleurstellend en niet goed aansluiten bij de rest van het boek. Ik geef vier sterren hoewel er ongelooflijk veel schrijffouten in het boek staan. Ik las nog nooit een boek met zoveel fouten en dat heeft me zeer gestoord. Ik begrijp het niet dat een boek zo kan uitgegeven worden.

Gelezen: ‘Het ouderlijk huis’ door Rita Vrancken. Uitgeverij Vrijdag, 2019.
‘Verveling en frustratie vertalen zich tijdens de puberteit al snel in onhandelbaar gedrag. Kluts er wat huiselijk geweld bij en je hebt een molotovcocktail. Hutsel er wat verdriet bij en je hebt een lont.’
In ‘Het ouderlijk huis’, de tweede roman van Rita Vrancken, kruipen we gedurende een etmaal in het vertwijfelde hoofd van Rozane, verpleegster en opgegroeid in een problematische opvoedingssituatie. Wanneer Rozane plots geconfronteerd wordt met haar moeder die dringende medische hulp nodig heeft, komen alle verborgen emoties - verdriet, angst, wrok en woede - weer naar boven. Zal ze zich verzoenen of zal ze wraak nemen?
Na ‘Buiten blijft het zondag’ (2017) is ‘Het ouderlijk huis’ opnieuw een zeer meeslepende roman die heel diep peilt naar de schade die traumatisering binnen het ouderlijk gezin toebrengt en naar de intense psychische arbeid die nodig is om de kwetsuren te herstellen.
Niet zonder reden door ‘Borderline Times’- psychiater Dirk De Wachter aanbevolen als ‘verplichte lectuur voor zij die denken dat psychische kwetsuren eenvoudig op te lossen zijn’...