Oef... Ik heb mijn eerste Proust achter de kiezen. Wat kan ik erover zeggen? Iemand op dit forum schrijft: " Ik heb de hele reeks in het Frans: onleesbaar. Geprobeerd in de Nederlandse vertaling: onleesbaar." Ik deel die mening niet. Het is grote literatuur, heel grote literatuur. En leesbaar, maar ik heb als het ware opnieuw moeten leren lezen. Eerst heel langzaam; dat hielp niet. Je moet in een soort ritme komen, jezelf laten meezuigen in de observaties, beschrijvingen en ontboezemingen. Het vergt concentratie, maar het loont.
Ga ik de rest van de romancyclyus lezen? Jazeker - deel twee ligt trouwens al klaar - maar ik zal er de tijd voor nemen. Desnoods wordt het een vijfjarenplan. Eerst afkicken met iets anders.
Op zoek naar de verloren tijd is een van de grootste triomfen van de wereldliteratuur. In deze romancyclus wordt de lezer door het zintuiglijke proza van Marcel Proust gevangen in een web van subtiliteiten, onvergetelijke personages, verfijnde ironie, glasheldere zinnen en messcherpe observaties.
In De kant van Swann, het eerste deel van de cyclus, gaat de verteller herinneringsgewijs terug naar zijn jongensjaren en adolescentie. Hij vertelt over zijn initiatie in de liefde en in het complexe salonleven aan het einde van de negentiende eeuw, waarbij hij zich spiegelt aan de intrigerende figuur Charles Swann.
In De kant van Swann, het eerste deel van de cyclus, gaat de verteller herinneringsgewijs terug naar zijn jongensjaren en adolescentie. Hij vertelt over zijn initiatie in de liefde en in het complexe salonleven aan het einde van de negentiende eeuw, waarbij hij zich spiegelt aan de intrigerende figuur Charles Swann.