Er wordt gezegd dat je de vuile was niet buiten hangt. Lieve Joris deed dat wél en greep een auto-ongeval van haar oudste broer Fonny, het 3de kind van de 9 in de Joris-clan, aan om terug te blikken op haar jeugd in Neerpelt en die van haar zussen en broers. Een meeslepend boek waarin ze de dingen niet mooier probeert te maken dan ze waren; een beschrijving van een tijdsbestek dat voorgoed verdwenen is (zelfs Neerpelt bestaat intussen niet meer en is Pelt geworden) en dat de vergankelijkheid der dingen in de verf zette. Het stemde me wat nostalgisch. Leest zeer vlot maar is bij momenten heftig. Zeker een aanrader !
Na haar reizen door het Midden-Oosten, Afrika, Oost-Europa en Azië keert Lieve Joris in ‘Terug naar Neerpelt’ terug naar het Vlaanderen van haar jeugd, naar het huis aan het kanaal in Neerpelt, waar zij opgroeide als middelste van een woelig gezin van negen. Als kind trekt zij naar haar grootmoeder, als puber raakt zij in de ban van haar artistiek begaafde oudste broer. Hij doet de wind van vrijheid over het gazon waaien en wijst haar de weg het dorp uit, al zal hij daar zelf achterblijven en gaandeweg ontsporen. Met vallen en opstaan zoekt Lieve Joris haar weg in de wereld. Aan de personen in het huis aan het kanaal kan zij niet ontsnappen. Haar geboortedorp was een plek om vandaan te gaan, maar haar terugkeer was even onvermijdelijk.
Uit deze familiegeschiedenis stijgt behalve een tijdsbeeld ook het verhaal op van een
dorpsmeisje dat, dwars tegen haar lotsbestemming in, haar weg vindt naar het schrijverschap
Wat anderen schrijven over dit boek
Uw recensie werd succesvol toegevoegd