De Tatoeëerder van Auschwitz. Het waargebeurde verhaal sleept je volledig mee met de afschuwelijke realiteit die afspeelde tijdens de Tweede Wereldoorlog in Polen. Buiten het feit dat de mensenrechten werden geschonden, speelt er toch een romantisch verhaal af in de duisternis. Hier wordt de relatie tussen Lale en Gita, twee gevangen in Auschwitz, uitgebreid omschreven.

Persoonlijk, als leerling in het 6de middelbaar, lees ik niet graag boeken. Tijdens het lezen van het boek had ik dit gevoel helemaal niet meer. Ik verlangde steeds naar het volgende deel. Heather Morris heeft het scenario uitstekend uitgewerkt tot een prachtig oorlogsroman.

De tatoeëerder van Auschwitz is een aangrijpend en waargebeurd verhaal waarin de liefde en de drang om te overleven alles overwint. Dit boek vertelt een verhaal uit de meest erge periode van de vorige eeuw die we nooit mogen vergeten.

De auteur, Heather Morris, beschrijft de liefde tussen Lale en Gita. Hij is een Slowaakse en zij een meisje die hij ontmoette in het concentratiekamp tijdens de tweede wereldoorlog. Ze beschrijft ook de gruwelen en leed die ze hebben moeten meemaken. Het boek geeft dus kortom de werkelijkheid waarheidsgetrouw weer.

De auteur schrijft in vlot leesbare zinnen en dat zorgt ervoor dat je meegesleept wordt in het verhaal. De gruwelen werden inzichtelijker op het moment dat Lale de gaskamer binnen gaat om twee doden te identificeren en hij beschrijft wat hij ziet. Je voelt ook de verbondenheid tussen de mensen die in zo’n kamp zaten en dat laat een diepe indruk op je achter.

De spanning van het boek bouwt steeds op naarmate je verder leest. Dat zorgt ervoor dat het boek boeiend is om te lezen. Je inzicht over hoe het eraan toeging in die periode verandert helemaal en daardoor heeft de auteur zijn bedoeling gerealiseerd.

Heel wat jaren later vertelt Lale zijn levensverhaal uit angst en verdriet. Ik vind het boek een mooi eerbetoon aan alle mensen die dit hebben moeten meemaken.

Ik heb me niet verveeld tijdens het lezen van dit boek. Soms wel romantisch geschreven. Het boek van Primo Levi schetst, mijns inziens, toch nog beter de problematiek van de concentratiekampen.

Veel te romantisch geschreven, plaatsen die compleet niet juist zijn en verkocht word als "waargebeurd" eerder een roman die gebaseerd is op
Als schrijfster van dit boek had ik veel betere research naar Auschwitz -Birkenau gedaan, plaatsen "bij verzinnen" die er nooit zijn geweest gaat er bij mij over

Het verhaal is heel erg mooi en aangrijpend, liefde is hierin altijd centraal blijven staan. Ik vind het mooi dat ondanks de gruwelijke dingen die ze hebben meegemaakt hun liefde er altijd was en ze toch nog liefde voelde. Allereerst wil ik zeggen dat ik veel respect heb dat ze deze tragedie hebben overleefd. Als ik het dan over het verhaal heb vind ik dat alles zeer mooi en gedetailleerd verwoord word met veel gevoel. Het lijkt net alsof ik er zelf bij was. Ik heb me geen moment verveeld tijdens het lezen, sterker nog ik heb het boek in een ruk uitgelezen. Daarnaast vind ik de verhaallijn erg goed en de inleiding die er eerst in het verhaal werd verteld. Zo komen we van alles te weten over de personages, maar ook hoe ze tijdens hun verblijf over dingen hebben nagedacht. Als ik een puntje van kritiek mag geven is het dat er gebruik werd gemaakt van flashbacks wat soms voor verwarring zocht, maar dit werd ik snel gewoon. Evenals de verschillende namen van de Duitsers waren niet altijd makkelijk te onthouden. Kortom vind ik het verhaal zeer goed en raad ik het zeker aan als je houdt van echte/pure verhalen of om meer te weten te komen over de geschiedenis van de oorlog.