Van Deon Meyer lust ik alles. Zijn (dedective) verhalen zijn gelaagd, zijn personnages leven, niets is ooit wat het lijkt en daarbovenop geeft hij de lezer een prikkelend inzicht in Zuid Afrika van vandaag.
Koorts is zondermeer een pageturner met knap beschreven actiescenes.
Het hoofdpersonnage Nico Storm neemt je vanaf de eerste zin mee in een rollercoaster van een overlevingsreis na de grote ramp. Een virus heeft -zo lijkt het toch- vier vijfde van de wereldbevolking uitgeroeid, wie geluk had -nou ja- of de juiste genen had, weerstond daaraan. Vooral het overlevingsproces, opgeteld bij de strikt democratische, wetenschappelijke instelling van zijn vader - Willem Storm- die goed weet hoe hij de overlevenden een nieuwe toekomst kan bieden, grijpt naar de keel. Willem wordt president - tgen wil en dank. Zijn torment zit hem er in dat hij vond dat de mensheid tot grootse dingen in staat was en de Koorts die evolutie heeft teruggedraaid naar een primitieve manier van (over)leven. Beschaving naar ontschaving. Dan komen de slechterikken die de opbouw van de nieuwe samenleving willen plunderen. Een invasie met veel geweld, bloed en doden. Ook intern wankelt de democratie omdat die ruimte laat voor andere gedachten en meningen en laat dat nu Pastor Nkosi Sebego zijn die verleden, heden en toekomst onlosmakelijk koppelt aan de wil van God.
Zoon Nico, wiens relaas je volgt, worstelt als opgroeiend kind met de hunker om erkenning door zijn al te redelijke vader -die zijn emoties maar heel lastig laat begrijpen- met de drang om iets te presteren en zo gauw mogelijk volwassen te zijn, met loyaliteit en met de turbulenties van vele in het nauw gedreven mensen die verplicht zijn om samen er iets van te maken. Gelukkig voor Nico is er Kapitein Domingo. Zijn militaire aanpak geeft structuur. En bescherming van de nieuwe gemeenschap.
Tot Domingo en Willem samen vermoord worden terug gevonden.
Als wiskundige Amelia Ford, de dood gewaande moeder van Nico en echtgenote van Willem dan toch opduikt in hoofdstuk 114, neemt het verhaal een heel moraliserende wending. Zo heftig ik al het voorgaande heb verslonden, zo plots was de overtuigende, verhalende kracht weg. De rationele Amelia is de tegenpool van Willem, vertegenwoordigers van enorme krachten die de wereld splijten.
Natuurlijk maken we met z'n alleen de natuur en daarmee de wereld kapot. En natuurlijk zijn er drastische oplossingen nodig. Ironisch dat dit hier uitgerekend het Gaia (One) project heet.
De verhaallijnen, het gebruik van intervieuw verslagen, de verrassende wissels in invalshoeken en de snelheid maken van Koorts een boeiend, knap opgebouwd boek. Een leeservaring die kraakheldere beelden aan de binnenkant van het hersenscherm projecteert. Het 'dark future' thema krijgt echter een knauw door de finale met de gespleten moraliteit en dat is hier net dat ietsje te ver gezocht.
Ik wil je vertellen over de moord op mijn vader.
Willem Storm en zijn zoon behoren tot de weinige overlevenden in Zuid-Afrika – en de rest van de wereld – van een allesverwoestend virus. Willem wil hun leven weer opbouwen bij de stuwdam bij Vanderkloof, vanwege de beschutte ligging en de mogelijkheid om elektriciteit op te wekken. Alleen is Vanderkloof niet helemaal verlaten. Een groepje uitschot gebruikt het plaatsje als uitvalsbasis, en houdt een vrouw gevangen. Ze hadden door kunnen rijden, maar zo zit Willem niet in elkaar. Wanneer het tot een schietpartij komt, blijkt niet Willem, maar de dertienjarige Nico het koelbloedigst.
Als Nico jaren later zijn memoires schrijft en terugkijkt op zijn leven, lezen we over de momenten waarop zijn hart werd gebroken, zijn loyaliteiten op de proef werden gesteld, en over zijn pijnlijkste herinnering: de moord op zijn vader.
Willem Storm en zijn zoon behoren tot de weinige overlevenden in Zuid-Afrika – en de rest van de wereld – van een allesverwoestend virus. Willem wil hun leven weer opbouwen bij de stuwdam bij Vanderkloof, vanwege de beschutte ligging en de mogelijkheid om elektriciteit op te wekken. Alleen is Vanderkloof niet helemaal verlaten. Een groepje uitschot gebruikt het plaatsje als uitvalsbasis, en houdt een vrouw gevangen. Ze hadden door kunnen rijden, maar zo zit Willem niet in elkaar. Wanneer het tot een schietpartij komt, blijkt niet Willem, maar de dertienjarige Nico het koelbloedigst.
Als Nico jaren later zijn memoires schrijft en terugkijkt op zijn leven, lezen we over de momenten waarop zijn hart werd gebroken, zijn loyaliteiten op de proef werden gesteld, en over zijn pijnlijkste herinnering: de moord op zijn vader.
Wat anderen schrijven over dit boek
Uw recensie werd succesvol toegevoegd