Pijn is liefde

Een klein leven van Hanya Yanagihara stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Niet eens zozeer om het literaire aspect maar meer om te ervaren wat deze lezing mij zou opleveren. Doorgaans lees ik niet veel boeken van 750 pagina's en zeker niet boeken die je ziel doorboren. Daar was ik dus wel nieuwsgierig na.

En ik moet eerlijk bekennen dat ik na pagina 120 tegen mijn vrouw zei dat ik niet zeker wist of ik dit boek wel zou uitlezen. Het verhaal wist maar niet op gang te komen en de introductie van de personages (Willem, Jude, Malcolm & JB) duurde mij te lang. Het was echt een worsteling.

Toch bleef ik wel doorlezen omdat ik wist dat het verhaal langzaamaan zou inzoomen op Jude. En dat bleek ook het geval te zijn. Toen ik het boek in de klas besprak hadden we het over het woord 'zielig zijn'. Enkele leerlingen merkten op dat zielig zijn niet een intern proces is maar juist een extern proces: juist 'anderen' kunnen je zielig maken.

Datzelfde heb ik ervaren tijdens de lezing van dit boek. Jude is iemand die het woord 'zieligheid' in al zijn vormen vertegenwoordigt. En dat komt niet alleen door zijn vrienden en geliefden maar ook door de manier waarop ik als lezer hem en de gebeurtenissen beoordeel. Wij allemaal maken van hem een zielig hoopje mens waarmee je medelijden krijgt, terwijl hijzelf dat heel anders ziet. Hij weet niet beter dan dat zijn leven is zoals deze is.

Meestal heb ik niet veel moeite met het lezen van pijnlijke scènes, maar dit boek bevalt wel enkele passages waar ik eigenlijk niet verder wilde lezen. Ook mijn ziel is dus doorboort en dat komt omdat je als lezer op een gegeven moment onderdeel bent van Judes wereld. Dat heeft Yanagihara goed gedaan. Ja, het is soms ietwat langdradig maar dat zorgt er ook voor dat jij als lezer in het boek woont. En daar iedere dag naar terug wil keren.

Dat allemaal maakt de lezing van dit boek erg bijzonder. De inhoud en details moet je zelf maar ontdekken. Gun jezelf de ruimte om die wereld te betreden en neem daar de tijd voor. En ik beloof je dat je Jude en zijn 'familie' in je armen sluit. Ook weken na de lezing hebben zij nog een bijzondere plek in mijn hart.

Mijn blurb: pijnlijke liefde kan ook mooi zijn.

Een prachtig geschreven en aangrijpend boek over hechte vriendschap. Helaas veel te lang uitgesponnen en onmogelijk in één adem uit te lezen. Had best 200 pagina's dunner kunnen zijn zonder afbreuk te doen aan de essentie van het verhaal. Leesvoer voor mensen met veel geduld, maar dat wordt uiteindelijk beloond!

Intriest verhaal. Mooi geschreven, maar niet om in een keer uit te lezen. Het kruipt onder je huid.

Mooi boek, aangrijpend verhaal maar soms langdradig. Voor mij mocht het 100 pagina’s minder zijn. Doordat sommige stukken langdradig zijn verdwijnt het enthousiasme om verder te lezen. Soms ook ongeloofwaardig.

Prachtig, gruwelijk boek over het axioma van gelijkheid : je bent, wat je bent geworden, je hebt wat je hebt gekregen, je hebt niet wat je werd afgenomen, altijd.

Alleen, met momenten wat langdradig geschreven.