Hartverscheurend relaas van de reis van de Zuid-Soedanese vluchteling Valentino Achak Deng naar Amerika. Een waargebeurd verhaal dat je niet meer loslaat.

Een zeer indrukwekkend verhaal over Soedanese vluchtelingen en over kinderen die jarenlang moeten proberen te overleven in vluchtelingenkampen. Een verhaal ook waardoor je meer gaat opzoeken over de achtergrond van deze ‘Lost Boys’ die uiteindelijk in Amerika terecht komen, over het land en over het ontstaan van het onafhankelijke Zuid-Soedan in 2011. Het is ook zeker de moeite om via internet te ontdekken wat er later met de hoofdfiguur gebeurd is. Sinds 2015 blijkt Valentino Achak Deng minister van onderwijs te zijn in zijn land.
Jammer dat het verhaal niet geschreven werd door Valentino Achak Deng zelf. Doordat Dave Eggers tussen hem en het verhaal staat, gaat een stuk authenticiteit verloren. Eggers presenteert het boek als een roman, maar gebruikt als ondertitel ‘De autobiografie van …’. De opzettelijke vermenging van fictie en non-fictie maakt het de auteur makkelijker. Hij hoeft bijvoorbeeld niet alles uit de conversaties met Deng letterlijk te gebruiken en hij kan indien nodig tijd en plaats manipuleren, zoals hij in november 2006 in de Washington Post zei. Veel tijdsaanduidingen krijg je niet in het boek en wanneer je even puzzelt en data van achtergrondgegevens opzoekt, dan klopt het inderdaad soms niet helemaal. Ook met het vertelstandpunt springt de auteur soms slordig om: je krijgt bijvoorbeeld een stuk verhaal door de ogen van een jongen van 10 en daarin is plots politieke achtergrond en analyse verwerkt waarin je eerder de auteur herkent. De gekozen structuur is geen meerwaarde. Bijna 300 pagina’s spreekt hij af en toe het kind Michael aan; hetzelfde doet hij dan met Julian in het ziekenhuis en in het laatste deel spreekt Deng zogenaamd diverse personen aan die in het fitnesscentrum aankomen. Verhaaltechnisch overbodig en eerder storend.
Inhoud: ***** Verhaaltechnisch: **

Een boek dat veel indruk op me heeft gemaakt. Een jonge jongen, alleen op de vlucht voor oorlogsgeweld in Noord-oost Afrika. Het geeft een beeld van de verschrikkingen van een onbegrijpelijke oorlog, maar ook een inkijk in de maner waarop mensen met onbekenden omgaan. Hoe het is om vluchteling te zijn, honderden kilometers te voet af te leggen en steeds in andere gemeenschappen terecht te komen. Huiveringwekkend.

Hoe kan je zo'n harde realiteit op zo'n lichte manier vertellen? Schitterend boek, moeilijk om te vergeten. Aanrader voor iedere zeurkous hier in het Westen.

Dit is een verhaal dat ik niet snel zal vergeten. Het is een boek dat zich niet zomaar laat neerleggen eens je eraan begonnen bent. Er staat geen woord teveel in, en dat is een kunst. Je leert de bikkelharde harde realiteit van Zuid-Soedan kennen, van een leven op de vlucht voor geweld, van een leven als nieuwkomer ... Maar de contacten zijn vaak ook mooi, het beeld op de wereld aandoenlijk. Maar wreedheid na wreedheid, ontgoocheling na ontgoocheling moet hij zijn plannen steeds weer bijstellen.