Moest dit een luisterverhaal zijn geweest met een zachte, warme stem die me voorlas zou de score hoger zijn. Het boek is ook meer vertelsel dan schrijfsel. Maar volgens mij werden de mogelijkheden van het vertellen niet helemaal benut.
Ondanks dat het boek eindigt met een voorspelbare plot vertelt het toch een zeer aandoenlijk verhaal. Maar zelf had ik het op zo een andere manier vertelt. Zo stelde ik mij ook de vraag waarom er werd gekozen voor dit vertelperspectief. Als dit het verhaal is van meneer Linh, waarom wordt het dan niet vanuit zijn standpunt vertelt? Waarom weten wij meer dan hij? Waarom moeten wij begrijpen wat er in een (voor hem) vreemde taal gezegd wordt als meneer Linh dat zelf niet doet?
Een leuk tussendoortje dat naar mijn mening beter uitgewerkt had kunnen worden.
Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. De toewijding waarmee hij zich over het kleine meisje ontfermt maakt hem tot mikpunt van de spot van zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Meneer Bark praat vooral over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. Ze blijven elkaar dagelijks op hetzelfde bankje in het park treffen.
Tot op een dag meneer Linh en zijn kleindochter plotseling worden overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping. Het kleine meisje van meneer Linh is een schitterend geschreven roman, die geen lezer onberoerd zal laten. Met zijn meesterlijke sfeerbeschrijvingen, prachtige beelden en treffende taalgebruik raakt hij de kern van het menselijk bestaan: de fundamentele behoefte aan het contact met andere mensen.
Tot op een dag meneer Linh en zijn kleindochter plotseling worden overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping. Het kleine meisje van meneer Linh is een schitterend geschreven roman, die geen lezer onberoerd zal laten. Met zijn meesterlijke sfeerbeschrijvingen, prachtige beelden en treffende taalgebruik raakt hij de kern van het menselijk bestaan: de fundamentele behoefte aan het contact met andere mensen.
'Een oude man staat op het achterdek van een boot. In zijn armen houdt hij een lichte koffer en een pasgeborene, nog lichter dan de koffer. De oude man heet Meneer Linh. Hij is de enige die weet dat hij zo heet, want iedereen die het wist is om hem heen gestorven.'
Wat anderen schrijven over dit boek
Uw recensie werd succesvol toegevoegd