Schitterend boek, prachtig melancholisch en meeslepend.

Een boek dat iedereen moet gelezen hebben. Zo actueel. Laat alle 18-jarigen dit boek(je) lezen, en het kan niet anders dan dat de empathie met het leed van vluchtelingen vergroot. Bovendien ook meesterlijk geschreven, Claudel beheerst het ambacht tot in de puntjes.

Een dunne roman over een oude man uit het Oosten die zijn familie verliest en alles moet achterlaten. Hij belandt als vluchteling in een nieuwe wereld waar hij eenzaamheid ervaart, maar zet door voor zijn kleindochter, wiens zorg hij als enige overlevende op zich heeft genomen. Zij is de enige die zijn bestaan nog draaglijk maakt. Ook de innige vriendschap die ontstaat met een lokale man vormt een lichtpunt. De eerste helft van het boek kenmerkt zich door een aaneenrijging van korte en zeer eenvoudige zinnen, alsof je door een kinderboek bladert. Pas in de tweede helft bloeit de roman helemaal open en ontwikkel je een diep medeleven met de oude man. Uiteindelijk volgt er ontroering wanneer duidelijk wordt welke illusie, voortgedragen door een diep verdriet, hem op de been weet te houden.

Zo mooi, en wonderlijk hoe je meegaat in het verhaal totdat je op het eind een klap voor je kop krijgt, en ineens beseft: Natuurlijk, dat verklaart veel van wat zo schokkend was.

Claudel is geweldig. Tot tranen toe ontroerd!