Het boek las vlot. Door de toegevoegde, typisch "Vloamsche" woorden vond ik het zeer amusant om door het verhaal te lezen. Toch vind ik dat het boek niet veel inhoud heeft. Door de gesprekken van de vrouwen op het bloemenveld, zouden verschillende familie-intriges uit de doeken worden gedaan. Dit vond ik echter een tegenvaller: je leest hier ook pas over op het einde, en dit veel te overhaast. Door de vele personages is het soms moeilijk om te kunnen volgen.
Toch heb ik genoten van dit boek. Door de schrijfstijl voelde ik een echte klik met het hoofdpersonage. En de auteur heeft me een soort heimwee gegeven naar een periode die ik nooit zelf heb kunnen meemaken.
Kortom: niet het beste boek ooit, maar zeker de moeite waard om vlotjes door te gaan.

Heel graag gelezen. Leuk om wat West-Vlaamse woorden en gezegden terug te vinden. Heeft een goed beeld weer van het leven van alledag weer in het begin van de 19de eeuw.

Voor een "debutante" vind ik dat de schrijfster een goede poging heeft gedaan om een een redelijk boek te schrijven. Ze doet mij echter denken aan het werk van Cyriel Buysse: een rijke vent eigent zich het recht toe arbeidsters te misbruiken. Ik mis dan ook het echte dialect dat Buysse met veel verve wist te gebruiken en dat zij "opgepoetst" heeft tot ABN (ten behoeve van Nederlandse lezers en de algemene boekenmarkt?). Het zij haar vergeven. Wat mij het meest stoorde was de onvolledigheid van het boek: de vader zit steeds in zijn fabrieken, de moeder ligt ofwel in bed ofwel zit ze voor het raam de arbeidsters te bespioneren, maar het warme avondmaal ("preisoep" heb ik graag, het avondmaal werd "opgediend", enzovoort) en de was en het poetswerk is steeds gedaan. Gedurende het hele boek heb ik mij afgevraagd: door WIE werd dat allemaal gedaan??? En waarom werd over de eventuele werkvrouw nooit iets verteld? Kon de vader van deze persoon afblijven of doet dit er echt niet toe? DAT vond ik een grove nalatigheid van Lara Taveirne. Deze dame heeft zeker het talent om een zeer goede schrijfster te worden, maar dit boek ruikt meer naar een beginnelinge. Volgende keer beter: het talent is er maar moet gepolijst worden.

Dit verhaal zit vol verrassende wendingen. Ze gebruikt blijkbaar bewust oude woorden en in dit boek past dat wel al was het even wennen. Het zijn soms voor mij 'vergeten' woorden, ze terug ontdekken zette mij neer in de juiste sfeer. Er staan ook mooie zinnen in het boek: 'Ik bevoelde mijn lichaam, alsof ik zo hoopte te achterhalen wie ik eigenlijk was, waar ik begon en waar ik eindigde.'

Tof verhaal, boeiend tot het einde toe. Hoewel ik niet erg hou van West-Vlaamse oubollige geplogenheden en het West-Vlaams dialect, is dit boek toch zeer verteerbare lectuur. Mondjesmaat komt de lezer, samen met het hoofdpersonage Arabella, te weten wat er in het verleden in haar familie is gebeurd.