Ze drinkt. 1/4de van het boek gebeurt er niets. Ze hoort iets. Ze ziet iets. Ze neukt. En 40 pag van het einde begint het boek spannend te worden.
Een verschrikkelijk saai begin. Men is al dik voorbij pag 100 voordat er iets meldenswaard in het boek gebeurt. Ondertussen heb ik meermaals de neiging gehad het boek gewoon dicht te slaan en weg te leggen. Maar uiteindelijk heeft de verwachting mij voort geduwd en was het "ze hoort iets" een motivatie om verder te lezen. Na weer een eeuwigheid beschrijving van een zich zat zuipende lor krijgt men kruimeltjes interessante details die toch maken dat men verder leest. Tot 40 pag van het einde de ontknoping een beetje sullig aandoet. Neen, het is redelijk onverwacht, doch een beetje overtrokken.
Het boek moet het hebben van gesuggereerde spanning. Een beetje verwarring zaaiende details, die eigenlijk veel dieper zouden kunnen en mogen uitgespit worden. Ook voor diepgaande karakterbeschrijvingen moet men niet in dit boek zijn. Een zatte lor drinkt is zowat het diepste dat men gaat.
Neen dit is niet wat men van een goodreads debut award verwacht. Maar toch ben ik tot het einde geraakt. En moet ik toegeven dat dit zeker geen slecht boek is. Dus een drie brilletjes is wel op zijn plaats.
Anna Fox woont alleen, ze verlaat haar huis in New York bijna nooit. Ze drinkt de hele dag door, kijkt oude films en bespioneert haar buren. In het huis tegenover Anna woont sinds kort een gezin: vader, moeder en tienerzoon. Alles lijkt bij hen perfect, maar op een nacht ziet Anna uit haar raam iets wat ze beter niet had kunnen zien. De twijfel slaat meteen toe: heeft ze het wel goed gezien? Wat is waarheid? Wat is verzonnen? Dreigt er gevaar? Niets is wat het lijkt in deze verslavende en volkomen onvoorspelbare psychologische thriller die doet denken aan het beste van Alfred Hitchcock.