Wat een héérlijk boek, een verademing in deze drukke tijden gekenmerkt door luxe en overdaad. Ik herken veel in zijn drang naar soberheid, de zoektocht naar de essentie en zingeving, het één willen zijn met de natuur en ik heb er dus echt van genoten. Zijn andere boek, De Acht Bergen staat ook nog op mijn verlanglijst.
Héél erg aanbevolen, al vermoed ik dat er ook mensen zijn die er zenuwachtig van worden en actie missen.

Dit boek is geschreven vóór De acht bergen maar later uitgegeven. Het vormt er één geheel mee. Net als De acht bergen is het een fictie-boek met sterk autobiografische elementen - het zo zou over de schrijver zelf kunnen gaan en de thema's zijn dezelfde. Toch is het een aanrader om ook dit boek te lezen.

Waar het in De acht bergen vooral gaat om de relatie van de zoon tussen zijn vader-moeder, staat in De buitenjongen nog meer de natuur centraal. De ik-persoon ontmoet veel dieren.

Het boek leest vlot en ondanks dat er zich geen grote gebeurtenissen voordoen, bleef ik geboeid verder lezen.

Want wanneer je zo in stilte en afzondering leeft, krijgt elke ontmoeting met een dier, het weer, een levend mens, iets sacraals.

Het is dan ook een ode aan de natuur, de dieren, de bomen. De roep van een reebok in het bos, het spoor van een haas in de sneeuw in de buurt van de almhut, de wind die de larikstoppen doet zwaaien. Het is als een geheime tempel die de mens ontdekt.

Alleen met respect en diepe eerbied voor de natuur kan de mens zich verhouden tot zijn omgeving.

'De buitenjongen' is voor mij eerder een geschreven documentaire. Mooi en geloofwaardig geschreven. Hier en daar wordt er wat spanning opgebouwd maar die wordt steeds weer rustig neergelegd in de kalmte van het verhaal. Ik las dit boek pas uit tijdens een tweede poging. Misschien was 'De acht bergen' een betere keuze geweest.

Ook dit boek vond ik heel mooi na vorig jaar reeds de Acht bergen te hebben gelezen, een boek dat mij ook 5* waard was.

Lees "De acht bergen" van dezelfde auteur. Het is beter.