Hoe bespreek je een boek als "Zussen" van Daisy Johnson zonder alles prijs te geven? Dat is zoals uitleggen waarom je een filmplot van M. Night Shyamalan al dan niet goed vindt. Hoewel de cover van het boek ook wel veel prijsgeeft als je erover nadenkt.
Het verhaal wordt in twee stijlen verteld. Het merendeel horen we van Juli, zus van September en dochter van Sheela (de vader speelt niet meer mee), die als ik-persoon over haar leven vertelt. Hoe er op school iets gebeurd is, waardoor ze nu in een ander huis wonen, een huis dat toch wel belangrijk was in het verleden van haar moeder. Het duurt lang voordat we te weten komen wát de verhuis precies in gang heeft gezet.
Tussendoor lezen we een paar hoofdstukken verteld in de derde persoon vanuit het perspectief van Sheela. Deze brengen meestal heel wat opheldering, want Juli zelf geeft niet veel uitleg bij wat ze zegt. De ik-persoon brengt je heel dicht bij het personage, maar zelf houdt ze je nog op afstand door zo geheimzinnig te doen, of omdat ze denkt dat je wel weet hoe het zit en ze het niet hoeft uit te leggen.
Dit boek had nog makkelijk in mijn overzicht van januari kunnen zitten. Ik heb de nog geen 200 bladzijden op vier dagen uitgelezen. Het is vlot geschreven maar er hangt een akelige sfeer over de woorden. Soms tekent Johnson een raar beeld dat niet zou misstaan in een horrorverhaal. Je voelt de hele tijd dat er iets mis is, maar je kunt nooit echt zeggen wat. En zelfs als je op het einde weet wat er precies is gebeurd, is het nog steeds raden naar de details en hoe het psychologische plaatje werkelijk in elkaar zit. Eigenlijk zou je dan met die kennis het boek opnieuw moeten lezen (het wordt immers niet chronologisch verteld) om te kijken waar de aanwijzingen zitten.
Er is de zussen Juli en September iets onnoembaars overkomen.
In een vertwijfelde poging een verse start te maken, neemt hun moeder Sheela hen dwars door het land mee naar een oud familiehuis dat zijn eigen getroebleerde leven leidt. Er komen geluiden van achter de muren. Het licht flikkert op eigen kracht. Slapen lijkt onmogelijk en de dromen zijn eindeloos.
In hun nieuwe, verontrustende omgeving ontdekt Juli dat de intense band die ze altijd met September heeft gehad, begint te veranderen op manieren die ze niet kan bevatten.
Zussen is een verhaal van zusterlijke liefde en zusterlijke afgunst dat explodeert met de woede en vreugde van de adolescentie. Met deze roman bevestigt Daisy Johnson haar positie als een van de vindingrijkste en opwindendste jonge hedendaagse schrijvers.
Daisy Johnson is geboren in 1990. Ze debuteerde met de verhalenbundel Veenland en kreeg de Harper’s Bazaar Short Story Prize, de A.M. Heath Prize en de Edge Hill Short Story Prize. Ze woont in Oxford. Haar roman Onder het water stond op de shortlist van de Man Booker Prize 2018.