Ik vind het een zeer interessant boek. Eindelijk eens een boek waar velen die Congo met 'kleine daden' en geen 'grote woorden' hun leven hebben gegeven met respect worden beschreven.
De prachtige zoektocht van de westhoek tot west-Congo naar de band met de doden, de familie, de geschiedenis, de innerlijke ik.
Geen vooroordelen over de bevolking, de boeren, de paters, de soldaten, de genezers ,de mannen en vrouwen in dit boek ! Laat je leiden door de geest...

de menseneter is een meeslepend verhaal, een zoektocht, een coming-of-age van een boerenzoon uit de westhoek die, overweldigd door de duizenden doden in het akkerland, zoekt naar een manier om zichzelf uit de vlaamse klei weg te toveren. wie kan hem leren om de mensen om hem heen echt te helpen, te genezen? zoveel leed, zoveel onvervulde dromen, zoveel onuitgesproken woorden... gefascineerd als hij wordt door een verhaal over een zwarte soldaat ontdekt hij schoorvoetend het continent afrika en wat zich daar aan onzegbaars afspeelt. want ook in de stilte van het west-vlaamse platteland hoort remi allerlei wat door niemand uitgesproken wordt. koen peeters schrijft met diep respect voor elke man of vrouw op zijn weg en uit dat respect put hij nieuwe inzichten. bovendien hebben we te maken met een eerlijke schrijver die allang weet dat het leven veel meer vragen dan antwoorden biedt maar dat kan het avontuur van het zoeken niet in de weg staan. en dan schrijft peeters ook nog van die zinnen die ik zachtjes voor me uit prevel. zoals deze: daarboven de nacht, koningsblauw als kostbare inkt. ik zag de melkweg zoals ik die nooit eerder in mijn leven zag: het heelal was een blauwe vaas waaruit helder sterrenlicht gulzig spatte in mijn gezicht…

Het komt me over als een eerder "moeilijk" boek, maar zeker waard om te lezen.

Ik heb dit boek graag gelezen, omdat mijn schoonbroer de schrijver kent en me vertelde dat dit boek zeer authentiek is.
Je moet het ook vooral om het verhaal lezen, en weten dat het berust op echte ervaringen. De schrijfstijl is niet bepaald literair, maar dat is hem vergeven.

Een bevreemdend boek. Ik kon het niet allemaal vatten. Toch liet het me niet los.