Confrontaties gaat over de zestienjarige Salomé Atabong die in een jeugddetentiecentrum verblijft omdat ze twee klasgenoten ernstig heeft mishandeld. Door haar verhaal te volgen kom je te weten hoe het zo ver is kunnen komen. Salomé is intelligent genoeg voor haar 16 jaar en heeft een andere achtergrond dan de andere meisjes die er verblijven. Ze dient zich staande te houden in een harde omgeving met haar onverbiddelijke lotgenoten, vervelende begeleiders en wordt verplicht bij de psycholoog van het centrum te gaan, ook al botert het totaal niet tussen hen. En wat voor effect hebben deze maanden op haar tegen dat ze terug naar haar dorp moet, naar een thuis dat ook geen thuis meer is?
Dit is een knap geconstrueerd en actueel relevant boek dat opgenomen is in de shortlist voor de Libris Literatuur Prijs in 2021.

Citaat: Papa vindt dat als iemand je kutneger noemt, je daarop moet reageren met hoge cijfers. Niet dat een negen voor Nederlands mij ooit het geweldige gevoel gaf dat sommige klasgenoten leken te hebben als ze me uitscholden voor aap. Niet zeuren, Misschien is het ook maar gewoon een manier van opvoeden, van je kind voor je eigen fouten behoeden, je eigen daden via hen corrigeren. Hard werken en niet zeuren.Ik wil de laatste tijd steeds horen dat papa zegt dat alles oké is. Dat hij langskomt en zegt: alles is oké, ik heb je gemist, alles is geregeld en het komt goed. Juist omdat het allemaal niet oké is en we dat allebei weten en we ook weten dat hij nooit iets zal kunnen regelen.
Confrontaties is de debuutroman van Simone Atangana Bekono (1991). Zij debuteerde in 2017 als dichter met de sterke, veelgeprezen bundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Met Confrontaties maakt Atangana Bekono de hoge verwachtingen waar: het is een bijzondere roman en ik-verteller Salomé, de jongste dochter van een Kameroense vader en een Nederlandse moeder, is een boeiend personage.
Salomé. Is zestien en zit vast in een jeugddetentiecentrum omdat ze twee schoolgenoten met geweld heeft toegetakeld. Daar krijgt ze te maken met een therapeut die ooit heeft meegedaan aan een tv-programma waarin hij domme en badinerende dingen zei over Afrika.Ze voelt zich, als prototype adolescent, nergens thuis: niet bij haar van oorsprong Kameroense vader, haar Nederlandse moeder of haar zus en ook niet op het gymnasium waar ze met haar citoscore van 550 terecht kwam. Ook in het detentiecentrum houdt ze zich afzijdig terwijl ze nog de meeste verwantschap met haar vader heeft: Niet zeuren en hard werken. Dat is het advies dat de 16-jarige Salomé Atabong constant krijgt van haar vader. Maar zwijgen en hoge cijfers halen zijn geen remedie ¬tegen racisme. Daarom komt ze in opstand: haar verzet is de weigering om als minderwaardig te worden behandeld. Salomé leest als zestienjarige gymnasiaste graag. Alles wat haar moeder meeneemt, verslindt ze. Zo vond ze The Old Man and the Sea deprimerend en van Hella Haasse wilde ze wel meer lezen. De werkelijke motor van de roman, het echte drama van Confrontaties, is het woelige innerlijke leven van Salomé: de krenkingen, de zorgen, de angsten, de teleurstelling en de woede.
Er zitten heel veel herkenbare dingen in het boek, zeker wat het opgroeien in verschillende culturen betreft. Haar vader verdedigt haar tegen de opmerkingen van buurman op gewelddadige manier, en voor haar koopt hij een boksbal om haar te leren van zich af te slaan. Haar jongensachtige uiterlijk helpt ook niet echt, in het detentiecentrum wordt ze daar door andere meiden ook voor Lesbo uitgemaakt.
In hoe de eerste vonken zichtbaar waren dichtte Atangana Bekono: ‘het dorp is een conflictgebied’, en zo ervaart Salomé haar leefomgeving ook, want haar buurman, haar vroegere oppas en schoolgenoten verhullen hun racisme niet. Voor een meisje van kleur lijkt elke ontmoeting een confrontatie. Confrontaties is een boek dat er inhakt!