Jaag je ploeg over de botten van de doden. Olga Tokarczuk

De titel is blijkbaar een versregel van William Blake. Hij is een van de terugkerende thema’s uit het boek, samen met Astrologie, liefde voor dieren en de natuur, en de Kwalen van het hoofdpersonages. De ik-persoon, Janina Duszejko is een excentrieke, wat oudere dame, die woont in een afgelegen vallei in Polen, dichtbij de Tsjechische grens, waar slechts een achttal andere huizen staan, meestal vakantiehuizen.
De ruggengraat van de roman zijn de verdachte overlijdens van enkele mannen uit de streek. Janina is ervan overtuigd dat ze door dieren gedood zijn, uit wraak om hun slechte gedrag (het zijn jagers, ze mishandelen hun huisdier en een ervan is een kweker van vossen). Ze schrijft hilarische brieven aan de politie waarin ze zonder enige terughoudendheid haar standpunt uiteenzet, krachtig ondersteund door de horoscopen van de slachtoffers. Onnodig te zeggen dat ze hiermee weinig succes oogst bij de autoriteiten. Toch blijf je als lezer gefascineerd door het vraagstuk van de overlijdens.
Tussendoor worden we getrakteerd op Janina’s standpunten over van alles en nog wat. Er wordt heel wat gefilosofeerd, maar niet op een betweterige of drammerige manier, eerder aftastend, maar toch niet besluiteloos. Mooi.
Janina heeft nog een hoop andere eigenaardigheden, waaronder haar obsessie met namen. Ze haat haar eigen voornaam, die volgens haar volstrekt niet bij haar past, en heeft ook de gewoonte mensen, dieren en voorwerpen die ze tegenkomt te voorzien van een bijnaam. Haar auto heet bv. Samurai.
(Janina tijdens politieverhoor: "Ik nam Samurai en we gingen naar huis."
Politie-beambte: “Wie is Samurai?"
"Een vriend", zei ik naar waarheid.
"Achternaam?”
“Suzuki.” 😊).
Ze schijnt ook te denken dat het in Tsjechië, over de grens, allemaal veel beter is (niet dus, beste Janina). Van de Polen heeft ze geen hoge dunk.
Een schitterende roman, origineel, grappig, mysterieus en destabiliserend. En voor een keer eens geen 600 of 800 blz., zoals obligaat lijkt te zijn voor veel hedendaagse auteurs. Aanrader.

Janina Duszejko,de hoofdpersoon,astrologe, lerares Engels,fervente verdedigster van dierenrechten,met verve ..
Wisselende seizoenen,in de bergstreek,een afgelegen gehucht,nabij de Tsjechische grens,tussen bossen,en excentrieke buren, en vrienden,en wilde fauna en flora.Haar gezondheid ,speelt haar parten,maar ze houdt verrassend stand,in dit soms sombere,decor..,dat dan weer uitbundig in de tijd terug openbloeit.Pittige humor,zelfrelativering,en verrassende wendingen,en van "loontje komt om zijn boontje"..
Heb dit boek graag gelezen,in astrolgie zelf niet zo thuis,wie hier meer in onderlegd is,heeft nog demensie erbij in het boek. Gedichten van William BLake,deelt ze met vriend.

Wat mijn betreft,een aanrader.

Komt een beetje traag op gang, maar eenmaal je mee bent in het verhaal, is dit een meeslepend boek met een verrassend einde

Zeer boeiend verhaal, spannend zonder een echte thriller te zijn, maar met prachtige beschrijvingen van de natuur en een trefzekere tekening van de personages.
De auteur beschrijft een stukje van Polen, heel intimistisch, ruw, moeilijk bewoonbaar, mensonvriendelijk bijna.
Spijtig van de wat lange uitweidingen over astrologie, halen wat tempo uit het boek, maar een zeer aangename leeservaring.

De Nobelprijswinnaar 2019 schuwt de controverse niet; zoveel is duidelijk na deze nieuwe roman van Tokarczuk . Een ecologische thriller, aldus de achterflap, een beetje Miss Marple achterna zelfs. Niets van aan. Wat je in handen hebt, is een zeer apart gegeven en totaal onverwacht. Inhoudelijk soms echt ver van ons bed, lichtjaren ver zelfs. Stijl en personages zijn dan weer schitterend geplaatst. De plot is niet honderd procent geloofwaardig (voor lezers die achteraf het boek in flashback opnieuw doornemen). Een roman die tekenend is voor deze tijd. Het werk van Julia Zeh (‘Onze Mensen’) ligt in diezelfde lijn al is het werk van Zeh meer politiek dan etherisch gekleurd. Toch wel boeiend om te vergelijken.
Geen vier sterren dus maar alleszins een boek dat opent naar discussie. Meer wil ik niet kwijt anders krijgt het boek de lezers niet dat het verdient. De vreemde titel begrijp je als twee hoofdpersonages elkaar continu vinden in het vertalen van de gedichten van William Blake.