Inhoudelijk heavy, héél heavy. Niet voor gevoelige zielen. Hoewel, de generatie die opgegroeid is met Game of Thrones vindt waarschijnlijk niets meer heavy.
Veel heavier dan Game of Thrones kun je schijnbaar niet meer worden. En toch is er een enorm verschil tussen enerzijds het gratuite, overdadige, extreem bloederige en daardoor afstompende en banaal wordende geweld van GoT en anderzijds in Het Smelt de traag opgebouwde, eerder toevallig of zelfs ongewild optredende terreur en de trauma’s die het gevolg zijn van psychisch geweld dat je onnadenkend aangedaan wordt door mensen die je al jaren kent en die je vrienden en familie waren, en die trouwens zelf ook soms schrikken van datgene waar ze toe in staat blijken, de ik-persoon inbegrepen. Oh, wat is dit oneindig veel geloofwaardiger, menselijker en tegelijk doordringender dan weer een afgehakt hoofd dat over het scherm vliegt.

Het verhaal was voor mij erg herkenbaar, geworteld in het Vlaamse platteland van rond Antwerpen een jaar of 15 geleden. Stilistisch doet ze het best aardig, hoewel ze waarschijnlijk met ouder worden nog wel zal rijpen. Ze gebruikt heel veel vergelijkingen, die soms een directe klik geven, soms mij een beetje puzzled achterlaten. Af en toe zijn er belgicismen (net als bij Griet Op de Beeck), wat ik zelf leuk en authentiek vind, maar de Nederlandse recensenten meestal niet.

Het boek is structureel vrij ingewikkeld. De chronologie is belangrijk, en wordt goed aangegeven, maar springt voortdurend van verleden naar heden en naar nog verder verleden, of tussenin. Er zijn heel veel subtiele kruisverwijzingen naar gebeurtenissen die nog moeten plaatsvinden, of die al plaatsgevonden hebben maar nog moeten beschreven worden. Het is niet altijd eenvoudig, maar daardoor des te interessanter.
Een terechte bestseller, vind ik.

Indringend, beklemmend

Wat een irritant boek. Langdradig, vervelend, om dan uit te komen op een zeer bizar eindpunt. Ik hou mijn boeken bij om te herlezen, maar dit gaat als enige naar de kringloop, of iemand die ik echt niet leuk vind :)

Las vlot.
Soms zeer hard boek wel.

‘Het Smelt’ is een enorm groot boek. Sommigen zullen dit leuk vinden, maar mijn moedertaal is niet Nederlands en voor mij was het een vreselijk boek. Het boek is ook enorm langdradig wat ik persoonlijk zeer irritant vindt. Dit komt door het aantal details dat er in het boek staan, het boek staat volgepropt met details. Er zijn zoveel details dat je na een honderdtal pagina’s het boek telkens wilt sluiten wanneer er een detail is geschreven. De bedoeling van al de details is dat we ons inleven in het verhaal en dat is wel een goed idee, maar hier is het zo hard overdreven dat je totaal geen zin meer hebt om je in te leven in het verhaal. Een andere reden om je niet in te leven is dat het geen vrolijk boek is. Wanneer je het boek leest heb je het gevoel dat je in de zwartste bladzijdes van iemands bestaan aan het rommelen bent. Het is totaal geen aangenaam gevoel en je voelt zelfs dat je daar helemaal niet moet zijn.
het verhaal is ook op een erg unieke manier geschreven. Het boek wisselt drie fases af. Het verleden, het heden en enkele deeltjes tussen ‘het verleden’ en nu die ons helpen om het verhaal beter te begrijpen. Om ons wat te helpen zijn de delen in het verleden gedateerd met dag en jaar, de delen nu zijn gedateerd met uur en de ‘tussendoortjes’ zijn genoteerd met een tussentittel. Het lijkt logisch, maar wanneer je het boek leest is het heel verwarrend. In het begin moet je stukjes vaak herlezen om goed te begrijpen waar je bent. Na een honderdtal pagina’s begrijp je de structuur ongeveer, maar je moet het hele verhaal lang aandachtig blijven.