Homepagina LangZullenWeLezen

De 34-jarige Rien Deleu is net verkozen tot Boekenmeester 2020. Deze prijs beloont leerkrachten uit de kleuter- of basisschool die in de klas hun passie voor lezen delen en zo de kinderen met het leesvirus besmetten. De boekenmeester krijgt een pakket met 100 boeken.

Rien geeft les in het derde leerjaar van de Vrije Basisschool de Revinze in Torhout. Hij liep er zelf ook school en zijn deelname aan het schooltoneel wakkerde zijn goesting om te lezen aan.

‘Mathilda’ van Roald Dahl blijft zijn favoriete kinderboek. Als kind dacht hij over dezelfde superkrachten te beschikken als zij, maar een sprong van de trap met twee plastiek zakken als vleugels, bracht hem letterlijk en figuurlijk weer met mijn twee voetjes op de grond. Als prentenboek staat 'Het land van de grote woordfabriek' zonder twijfel op nummer 1.

Tijdens de lockdown bracht hij de leerlingen een bezoekje met zijn bakfietsbib, volgestouwd met boeken en zijn twee kleine kinderen, in een poging om de stap naar een boek lezen voor de kinderen wat kleiner te maken. Momenteel leest hij zelf 'Kom je spelen?' van A.J. Aldridge. ‘Zonder veel nadenken word je meegezogen in een razend spannende thriller. Die man schrijft ontzettend goeie scenario's en bezit de kracht om die in heel toegankelijke verhalen te verwerken. Het thrillergenre is een beetje mijn 'guilty pleasure'. En een boek dat me enkele weken geleden van mijn sokken blies, is het debuut van Marieke De Maré: 'Bult'. Marieke schrijft met een onnavolgbare poëzie, waardoor er tussen haar regels haast nog mooiere dingen te vinden zijn dan er in. Je leest het boek in een wip uit, maar denkt er nog dagen over na. Een verademing.’

Zelf droomt hij ervan een kinder- of jeugdboek te schrijven: ‘Ik zou heel graag het verhaal van mezelf schrijven toen ik tien jaar was en mijn papa een trombose kreeg. Mijn vader is nooit meer de oude geworden en is in zijn 'nieuwe vorm' moeten groeien. Met heel veel vallen, maar gelukkig ook met evenveel opstaan. Toen ik een kind was heb ik het allemaal heel bewust beleefd, maar ontbrak het mij aan taal om alles onder woorden te brengen. Ik hoop dat ik ooit de tijd, de goesting en de woorden vind om ons gezinsverhaal - zij het voor een deel fictief - op papier te krijgen. Het is een belofte die ik ooit aan mijn vader (die voor zijn trombose zelf auteur was, maar die door de trombose bijna alle taal verloor) maakte en die ik wil nakomen.

Rien wil het voorlezen promoten: 'Elke avond opnieuw. Het hoeft niet lang te zijn, maar het is o zo belangrijk voor je kinderen. Ze komen in contact met 'boekentaal', een taal die veel rijker is dan onze gewone spreektaal. Je prikkelt er ook zo hard hun fantasie mee. En vooral: schaam je nergens voor, ga uit van je eigen talent (ook al denk je dat je dit helemaal niet hebt!). Hou voor ogen dat je eigen kinderen niet met verwachtingen zitten naar jou toe als voorlezer. Toon dat je durft voorlezen, jouw durf alleen al is voldoende om ook je kinderen zelfzekerder te maken als ze zichzelf willen uitdrukken.’